Een Bijbel alstublieft.... we gaan verloven

’t Is zaterdagmorgen.

Twee jonge mensen zijn net bij onze Bijbelwinkel in Tilburg uitgestapt. Ze gaan verloven. Wat een blije dag... wat een heerlijke dingen hangen er al om zo’n dag heen. Een feestje... kadootjes... iedereen komt voor jou. Kortom: het is „ONS FEEST”!

Ook voor deze jongelui. Ik had haar wel eens gesproken. Als ik koeken haalde voor de strooidagen, dan, hielp zij me.

Nu mocht ik hen helpen. Ze zijn alle twee rooms-katholiek. Hebben nooit een Bijbel gehad. Maar nu kwamen ze om er één te kopen om samen te beginnen met lezen in dat Boek. „Ja, want dan kunnen wij, als we trouwen en kinderen krijgen, onze kinderen ook iets van waarde meegeven", zegt het meisje.

Stel je toch eens even voor wat hier gebeurde.....!

Niet met de Bijbel opgevoed. Niet van thuis in de Bijbel MOETEN lezen. En toch, Nu gaan ze er mee beginnen. Denk nu niet dat, ze al weten dat een mens met God verzoend moet worden. Of dat ze al bekend zijn met de „drie stukken" die nodig zijn gekend te worden. Ik hoop dat de Heere dat in Zijn genade aan hen zal geven. Maar belangstelling is er...! Het. begeren te luisteren naar wat Gods Woord te zeggen heeft tot ons.

Met de Bijbel en een „Ingwersenbijbel" ( de Bijbelverhalen opgeschreven door mevrouw Ingwersen voor de mensen in de gevangenis) gingen ze weg, vol goede moed. Vol grote plannen. Met een „Ons Eigen Blad” in het tasje van het meisje. Hoe zal het verder gaan? Ik weet het niet. Prof. Kraemer zei ooit tegen professor Verkuyl, als jong zendeling, hij vertelde het ons zelf: „Je moet maar niet over zegen op je werk spreken, voor je ze straks aan ziet zitten aan het avondmaal van de bruiloft van het Lam.”

MAAR... weet je wat er door me heen schoot.........

„Vele eersten zullen de laatsten zijn... en vele laatsten de eersten". Dat heeft de Heere Jezus gezegd.

Toen moest ik zomaar denken aan jou, aan jullie, die met Gods Woord zijn opgegroeid De tranen en gebeden van je vader... je moeder... je opa of oma... ze zijn gezien door de Heere in de hemel......

Maar jouw tranen... jouw gebeden... jouw bijbel lezen heeft Hij misschien nog nooit gezien.........

Jullie hebben misschien al zo lang verkering, zijn misschien al zo lang verloofd... en... misschien nog "nooit samen in Gods Woord gelezen.........of samen gebeden…"

LET OP...! Ik zeg dit niet met de gedachte „die jeugd'' van tegenwoordig "

Nee, want ik weet wel beter Nooit nog heb ik vergeefs een beroep op onze jongens en meisjes gedaan om te komen helpen in Tilburg.  Jullie waren er als ik hulp nodig had. Maar ik denk gewoon terug aan mijn eigen jeugdjaren... Wat was er toch veel sleur, veel verveling, rond Bijbel lezen en kerkgaan

Maar wat was er ook veel slordig omgaan met het Woord van de Heere... Hoe gemakkelijk deed je een heleboel dingen zonder te vragen of te denken: „Wat zegt de Heere hier van”

Die jongen, dat meisje Ze zijn er nog lang niet! Misschien zie ik ze nooit weer. Maar ik wilde je het, maar zo even doorgeven. Denk er eens over na!

Hartelijke groeten en de zegen van de Heere toegewenst.

• Gepubliceerd op: 10 juli 1981
• JWN van Dooijeweert

Volgende verhaal:  *) Oma van der Bree