Doet het Woord van God nut in je leven?

BIJ DE WEG
En die bij de weg bezaaid worden, zijn deze,
die horen; daarna komt de duivel, en neemt
het woord uit hun hart weg, opdat zij niet
zouden geloven en zalig worden. Lucas 8:12

Een zaaier gaat uit om te zaaien.
Elke Zondag, elke dag, uur na uur.
Of je in een kerk ergens rustig zit te luisteren naar een preek, of je temidden van het lawaai van de andere mensen uw Bijbeltje leest op je bed, of op uw Bijbelkring een Bijbelhoofdstuk bespreekt, het doet er niet toe: De Zaaier gaat uit en zaait, Jezus die het zaad strooit. Met gulle hand.
Hij zaait het Woord. Dat Woord, dat Evangelie heet. Blijde boodschap.

Het is een prachtig beeld. Er liggen juwelen in te glinsteren. Het is als een goudschat.
Christus zelf is er in, de Hogepriester, Die tegelijk Offerlam is en Zelf de dood ingaat om aan mensenkinderen het leven te kunnen schenken.
Maar weet u, het komt er op aan in het leven van iedereen persoonlijk. Bij allen, die het Evangelie horen; hoe zij het horen.
Jezus zegt het zo raak in deze gelijkenis: Als de zaaier met brede zwaai het zaad uitstrooit, dan komt een deel van dat zaad op de weg terecht. De vogels loeren er al op. Ze zien de zaadkorrels schitteren, die zijn voor ons. Ze liggen daar onbeschermd op de weg, op het pad….
Ze zwermen aan en pikken het weg. Van dát zaad komt niets terecht. Daar groeit niets van, het kan niet kiemen en opwassen of vrucht gaan dragen. Ach, zaaier, dat zaad heb je tevergeefs uitgestrooid!
Er komt niets uit voort. Daar komt geen vrucht van.

Bij veel mensen, die het Evangelie hebben leren kennen, gaat het op deze manier.
Zij horen het Woord. Dat goede, mooie, liefdevolle, Woord met zijn rijke beloften en met zijn zondespiegel. Met zijn open pellen van de ellende van de mensen. Maar ook met zijn ingieten van de vreugde van de verlossing die Jezus brengt.
Hun hart is zo hard. Het is als een steen. Het liefdevolle Evangelie kaatst er op af. Zij horen het, maar zij begrijpen het niet. Het klinkt tot in hun oren door, maar het stuit af op hun geestelijke ongevoeligheid.

Het stuit af op hun onwilligheid om tot Jezus te komen. Zij worden er niet gelovig werkzaam mee. Het komt niet binnen.
Tot hen komt de boze, de duivel, de vijand van God en mensen, en die rukt het Woord van God weg zegt Jezus.
Hij laat het woord alleen een klank blijven. opdat men niet gaat geloven en opdat men niet Jezus gaat zien als de Heiland en Heer, maar dat deze mensen de boodschap vergeten, net zoals je de jaartallen vergeet die je ooit een keer geleerd hebt.
Wat jammer! Ze missen hierdoor de rijkdom van Gods genade. Ze missen de veilige beschutting van de Heere God. Ze zien niet Zijn handen die liefdevol willen leiden, die hen met zorg omringen. Ze moeten zelf de weg van het leven door worstelen; zonder inzicht in hun leven, zonder uitzicht voor de toekomst.

Hoe hoort u het Woord? Laat je de vogels toe?
Jaag die vogels toch weg! Ze hebben het op je ondergang toegelegd. Ze zullen niet rusten voor je dood bent zonder tot Jezus te komen. Geloof!

Lezen: Het Evangelie naar de beschrijving van Lucas
Hoofdstuk 8 vers 4-15.
Welke vertaling je neemt is niet zo belangrijk, maar wel dat je het leest.

Stel je er op in om heel het Lukas-evangelie te gaan lezen van hoofdstuk 1 vers 1 tot het einde. Met aandacht, en biddend, om Jezus te leren kennen.