Het vervagende kruis

Ik herinner me nog heel goed dat ik als jongen van 13 jaar mee mocht naar Limbrg om appelboompjes te halen in Baarlo. Er waren toen nog een autosnelwegen zoasl nu. In Limburg reden we van dorp naar dorp.

Onderweg was er op een geven moment tussen de volwassen mensen een heel indringend gesprek. Waar het over ging? Over die kruisen langs de weg. Overal stonden kruisen! Ze kwamen er niet over uitgepraat. Ze wisten neit beter.

Als ze nu terug zouden komen en een kijkje nemen, dan zouden ze gelukkig zijn: Bijna geen kruisen meer te zien! Stelt niemand meer op prijs dat er nog overal kruisen staan. De kerk heeft afgedaan. En dan zitten we midden in het probleem van onze tijd: De kerk heeft afgedaan, God heeft afgedaan in de samenleving. We hebben een beetje drastischer afgerekend met de Heere onze God, dan de vorige generaties. Er is geen plaats meer over voor de Heere God. Er is geen plaats meer over voor de kerk. Wie zou er niet huilen als je alles rond om je heen zo drastisch ziet veranderen?? Voor alle mogelijke religies is er in ons land een plaats. Maar voor de Christelijke waarden gaat niemand meer door het vuur.

Een kruis langs de weg?

Wat zie je daar nou in? Een kruis in de kerk, nou ja, dat kan dan nog. Een kruis in het ziekenhuis. "Je moet elkaar vrijlaten". Klopt, behalve de Christenen. Die moet je beknotten, tegenstaan, afremmen. Daarom zie je steeds minder kruisen...

Maar ik weet nog iets dat veel erger is: Ook in de kerk verdwijnt het zicht op het kruis. God is liefde. God heeft het goed met ons voor. Je moet lief zijn en begrip hebben voor de ander. Je moet je geloof voor jezelf hebben en niet aan anderen opdringen. En het kruis van Jezus dan? Hij stierf toch aan het kruis. Ja, maar daar moet je niet zoveel aandacht voor hebben. Vroeger ging het altijd over zonden en sterven. Over Jezus en Zijn dood aan het kruis. "Dat zou nu niet meer gebeuren', wordt er dan gezegd. Ik betwijfel of het waar is.

Het kruis van Golgotha, verdwijnt steeds meer naar de achtergrond van ons bestaan. Het lost op in de nevels van ons heden. We hebben zoveel nevel tegenwoordig. Ons werk, ons salaris, onze vakantie, ons huis, ons genot, ons geld, onze auto, onze gordijnen, onze fietsen, onze kinderen die zo goed studeren, onze baan, onze promotiekansen.... Waar is het einde van deze opsomming? Dat alles vormt een nevel om ons heen, om niet te zeggen een "potdichte mist"

Een nevel waarin het kruis steeds verder weg komt te staan. Het staat als in nevel gehuld in een wazig verleden. En toch....

Alleen het kruis is ons behoud, onze redding. Buiten de gekruisigde Jezus om is er geen zalighied. Nooit, nergens. En in Hem, in Jezus is de zaligheid voor een arm, zondig mensenkind. Hij stierf voor ons!

Vergeet het nooit: Als je niet in Hem gelooft heb je geen eeuwige toekomst! Hij alleen kan ons redden, onze zonden vergeven en eeuwig leven schenken.

Laat daarom het kruis niet verder vervagen in uw leven. Het kruis als symbool, maar ook als werkelijkheid. Aan het kruis stierf Hij, Jezus, om te betalen voor uw en mijn zonden. Maae alleen wie naar Hem toe vlucht ontvangt de zegen van Zijn lijden en sterven. Hij wacht... op u.... op jou. 

Hij, de gekruisigde Jezus is de brug naar God. 
De brug naar een echte en hechte relatie.

TERUG  BIJBELSTUDIES