De zegen van de eerste dag

DE EERSTE DAG VAN DE WEEK

Gisteravond kwamen we naar huis rijden, alles vredig en stil. “Kun je nou begrijpen dat er mensen zijn die daar last van hebben?”

“Waarvan?”

“Van die heerlijke rustdag”, het is toch heerlijk, deze rust en ontspanning!”

Zo zaten we met elkaar te praten over de rust die er hing in ons dorp. Een beetje lyrisch misschien? Een beetje romantiek? Een beetje Reformatorisch bloed?

Nee, gewoon mens-zijn. Niet al dat geraas van alles dat moet en door raast.  Zomaar even een dag ontspannen.

En wat denk je wat ons dagboek vanmorgen zei?

Hier heb je het helemaal:

“De eerste dag van de week”

Lucas 24 : la

Lezen: Psalm 92

Wat een heerlijke dag!

Het is Gods goede gunst: de mens van alle slaafse arbeid vrij. De mens mag rusten. Wat jammer dat mensen vaak wijzer zijn dan God; ze willen die rustdag niet. Dat zijn er al een heleboel. De mens denkt wijzer te zijn dan God.

Die rust hebben we niet nodig. Dat is maar iets van de Christenen, die leggen dat een ander op. Wat erg als die gedachte terrein zou gaan winnen. De rust van die eerste dag van de week is een grote zegen. Het zou een grote zegen kunnen zijn voor de hele mensheid. Ja, voor het hele wereldgebeuren.

Even het rumoerig raderwerk stilstaan en de versterkende rust daalt neer over veld en wegen, over fabrieksterreinen en stations. Wat een heerlijke dag!

Dan mag er zijn een uitgaan uit de benauwenis van de zorg en ellende waar we in leven. En in het ruime veld van Gods huis, Gods bedehuis, een plaatsje vinden om alle zorg, in het gebed, bij onze God en Vader neer te leggen. Aan Zijn voeten onze zorgen uit te stallen en te luisteren naar Zijn heerlijk Evangelie.

Alles wat ons hart benauwd aan Hem vertellen. Niets achterhouden om zelf te dragen. Wat een heerlijke dag!

Op die dag wacht God op ons met Zijn Woord. Wacht Hij op ons met een boodschap vol liefde en vol genade. Hij heeft ons altijd weer wat te zeggen. Hij heeft altijd, elke week een persoonlijke boodschap voor iedereen. Voor u en voor jou en voor mij.

Wat een heerlijke rust om daar te zijn waar niet het werk weer op ons wacht, onze plicht, onze taak…. Maar waar God op ons wacht. Waar Hij je, vanuit Zijn liefde, verwacht met open armen…

Hoe heerlijk is het om daar te zijn en je over te geven aan dat Woord van Hem. Om te horen: “Mijn zoon, Mijn dochter, geef Mij je hart.

Als je daar zit als een moede, thuisloze… als je daar zit met een schuldgevoel zo groot als morgen de hele dag…  Als je daar dan mag horen dat er bij Jezus een thuis is voor moede zwervers. Dat er bij Jezus genade is voor een zondaar, die alles verknoeid heeft. Als je daar mag horen: “het bloed van Jezus Christus, Gods Zoon, reinigt van alle zonden.

Elke eerste dag opnieuw komt dat heerlijk Woord tot ons en klinkt die hemelse muziek in onze oren. Een onoverwinnelijke boodschap.

Wat een heerlijke dag, om daar in Gods huis te genieten van de rust en te horen van die eeuwige rust die er over  blijft voor allen die door in geloof tot Jezus komen. Daar, in Gods huis horen van het werk dat Jezus heeft volbracht.

De jubeltonen van de overwinning horen en mee instemmen in dat hemels koor dat zingt van de grootheid van het Lam. Daar openen zich de poorten van de hemel. Daar wenkt Jezus Zijn bruid, Zijn gemeente.

Daar mogen we vooruit kijken en in stilte uitzien naar de dag dat de volmaakte rust zal aanbreken. De dag waarop Jezus komt om de tijd af te schaffen. Om de eerste dag van de week et veranderen in een eeuwige rustdag.

Het is niet voor niets dat de eerste dag van de week in het Nieuwe Testament echt aandacht heeft gekregen. Die dag was voor de eerste gemeenten: “Een dag boven alle dagen”.  Een dag van vreugde en blijdschap. Een dag van herinneren en vooruitzing.

 Een dag van jubelen en zingen, maar ook een dag van kracht verzamelen voor de nieuwe week.

Ik noem u een paar voor beelden.

….op de eerste dag van de week, heel vroeg in den morgenstond, gingen zij naar het graf, dragende de specerijen, die zij bereid hadden, en sommigen met haar.  Lukas 24:1 

De vrouwen gingen naar het graf om hun liefde te bewijzen aan de gekruisigde Jezus. Hun hart dreef hen naar het graf, hun gedachten waren bij Jezus, maar….:

…. als Jezus opgestaan was, ‘s morgens vroeg, op de eerste dag van de week, verscheen Hij eerst aan Maria Magdaléna, uit welke Hij zeven duivelen uitgeworpen had. Markus 16:9

Ook de opgestane Jezus is actief en present op deze eerste dag. Zijn gedachten waren direect na Zijn opstanding uit de dood, bij de Zijnen…

…toen het avond was, op de eerste dag van de week, en als de deuren gesloten waren, waar de discipelen bij elkaar waren, om de vrees voor de Joden, kwam Jezus en stond in het midden, en zei tot hen: Vrede zij ulieden! Johannes 20:19

.... ze kwamen allemaal aan de beurt op die bewuste, gezegende eerste dag na Jezus opstanding uit de dood.Zelfs ook de angstige discipelen, die alle gevoel van de werkelijkheid van Jezus kwijt waren. Hij weet ze te vinden. Zelfs achter de gesloten deuren.  

…op de eerste dag van de week, als de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, handelde Paulus met hen, zullende de anderen dag op reis gaan; en hij strekte zijne rede uit tot middernacht. Handelingen 20:7

…. we zien dat de discipelen het niet alleen onthouden hebben, dat die eerste dag een bijzondere dag was… maar ze hebben het ook doorgegeven waar ze kwamen met het Evangelie. De dag hield waarde. Niet als een wettische, verplichte rustdag waarop alles verboden was…. maar als een dag van herdenken, bespreken, prediken, van de opstanding en het leven dat er is in de opgestane Levensvorst.

Op elke eerste dag van de week, legt  iedereen van u iets bij zichzelf weg, vergaderende een schat, naar dat hij welvaren verkregen heeft; opdat de verzamelingen niet pas gebeuren, wanneer ik gekomen zal zijn. 1 Corinthiërs 16:2

Later bleek het in de gemeente een dag te worden waarop de gemeente samenkwam. Ook in de heidenlanden waar het Evangelie ingang vond in de harten van mensen. Men ging de dag gebruiken als een bijzondere dag.

Laten we ons er toe zetten, in gebed, samen of alleen… om de Heere, onze God te smeken dat we deze dag van rust en stilte mogen behouden.

Dat begint niet met demonstraties te houden. Dat vraagt niet om een startschot op Facebook of andere sociale media. Maar het vraagt om de liefde van ons hart, om de inzet van ons hele bestaan, en dan samen de waarde weer leren kennen van de  “EERSTE DAG” van de week.

Op die dag krachten verzamelen om in de week die volgt weer op ons plekje in de maatschappij een helder licht te zijn.

Naar aanleiding van een dagboekstukje, geschreven in 1931.